Bij “Zorg voor iedereen” heb ik de volgende droom…
1. Er is een heldere en concrete visie.
Iedereen weet wat “Zorg” concreet betekent op school en iedereen weet wie dat is: “Iedereen”.
OBS de 3hoek zegt daar o.m. over:
De Driehoek wil zorgen voor een continue ontwikkeling van de verstandelijke, sociale, emotionele, motorische en creatieve ontwikkeling van elk kind, zodat het leert zich zelf te zijn. Met ons onderwijs willen we bereiken dat ieder kind bij het verlaten van De Driehoek:
– Voldoende kennis en vaardigheden bezit om zelfstandig te kunnen functioneren;
– Om kan gaan met eigen emoties en met die van anderen;
– Zich creatief kan uiten;
– Kennis heeft van en over communicatiemogelijkheden;
– Weet hoe hij of zij zich kan ontspannen;
Om dit te bereiken gaan we bij de organisatie en inrichting van ons onderwijs uit van de verschillen tussen kinderen. Ieder kind is immers uniek!
(Ook de CG-raad geeft hierover een mooie visie: Visie CG-raad)
Dat is wat ik voor onze kinderen wil!
Hoe ziet dat dan uit wordt gevraagd. In mijn ideaal-beeld zie ik dan het volgende:
2. Alle Basis voorwaarden voor een super leeromgeving zijn perfect ingevuld
Er ontstaat geen ‘ruis’ (communicatieproblemen, afstemmingsproblemen, verschillende werkwijzen en inzichten etc). Alle energie kan aan de kinderen besteed worden.
Er is een goede school- en klasse organisatie die de basis vormt van de driehoek ‘leerling – ouder – leerkracht’. Op deze basis staat een kwalitatief hoogwaardig schoolbreed onderwijs, met doorgaande leerlijnen etc.
3. Er is een optimale leeromgeving gevormd
Dat betekent dat voor elk kind op school, -ondanks dat elk kind anders is- een aantal voorwaarden ingevuld zijn die voor álle leerlingen goed zijn, (ook al hebben sommigen er meer ‘baat’ bij dan anderen); bv de aloude ‘Rust-Reinheid-Regelmaat’.
Er is een heldere dag- en weekstructuur die de leerlingen én leerkrachten rust geeft waardoor veel ‘ruimte’ overblijft om te leren.
Er is een goede planning waardoor er nauwelijks ad-hoc beslissingen genomen hoeven te worden; planningsruis (en de onrust daaruit) is tot een minimum beperkt.
Op deze basis van generieke middelen is een solide leeromgeving voor álle kinderen gebouwd, waarbinnen élk kind individueel optimaal aandacht gegeven kan worden.
Binnen een strakke klasse-organisatie;
1. Wordt snel duidelijk wat aandacht nodig heeft
2. Blijft ruimte/energie over om met bijzondere vragen om te gaan zodat elke leerling die op enig moment aan zijn grenzen komt op dat moment bijzondere aandacht kan krijgen.
4. In en rond school is sprake van een veilige leeromgeving, waar je jezelf mag zijn en mag leren van je fouten en die van anderen
Een gevoel van ‘veiligheid’ (beleefd door het kind – niet de projectie van de volwassene!) is volgens mij een basale voorwaarde om te kunnen leren.
In het ideaalbeeld voelt mijn kind zich veilig, het weet waar het aan toe is, en hoeft niet op zijn hoede te zijn voor onverachte dingen waar het niet mee om kan gaan. Daardoor blijft er ruimte om te leren.
Als er geperst wordt, krijgt het pestende kind net zoveel correctieve aandacht als het gepeste kind vanuit de visie dat gepest worden én pesten beide uitingsvormen zijn van zich onveilig voelen. De pester heeft net zoveel hulp nodig, waarmee beide kinderen geholpen worden.
Bij het scheppen van een veilige omgeving wordt in het ideaal beeld gekeken vanuit het kind omdat dat een heel andere beleving van ‘veilig en onveilig zal hebben. (Zelf lag ik dagen wakker van het idee dat de schooltandarts weer zou komen; weg leermotivatie!)
Kinderen die ‘anders’ zijn; of het nu rode haren, sproeten, of huidskleur is, anders in leertempo, of anders in het ervaren van de omgeving kunnen in deze omgeving zijn wie ze zijn en kunnen hier een juist zelfbeeld ontwikkelen.
5. Kijken vanuit het kind
Zorg voor Iedereen betekent dat elk kind heel speciaal is en de zorg verdient die het nodig heeft, gezien vanuit de ogen van het kind, met de kennis van de volwassene.
In de ideale omgeving zijn ouders en leerkrachten in staat zich in te leven in een dyslectisch kind, een hoogbegaafd kind, een onrustig kind, een kind waar thuis problemen zijn, een kind dat op de boerderij opgroeit, een kind uit een gezin waar thuis veel gelezen wordt en een kind dat thuis nauwelijks support krijgt…
Ik ben er nog steeds mee bezig: Steeds opnieuw een stukje te ontdekken. Steeds als ik iets ‘vreemds’ ziet weet ik: Dat zegt meer over mij dan over dat kind! Ik begrijp dat niet, ik zie het niet. Wat ziet dat kind, waarom reageert het zo. Pas wanneer ik begrijp: “Aha dáárom reageerde het zo”, dan heb ik gezien wat het kind zag en kan ik bedenken wat de gepaste manier is om daar mee om te gaan.
Om dit leerproces te versnellen wordt regelmatig gebruik gemaakt van de kennis van anderen; ik heb mensen ontmoet, die ons graag in volwassen taal door de ogen van een kind laten kijken. Voor mij was het bijvoorbeeld een enorme eye-opener om van Max Haring (Petrus Dondersschool) te horen hoe de wereld voor een autistisch kind er uitziet. Jan Hendrickx, oprichter van het Leonardo-onderwijs kan dat fantastisch voor hoogbegaafde kinderen.
6. Er wordt gedacht en gehandeld vanuit idealen
Henry Ford wist het al in 1923: Whether you believe you can do a thing or not, you are right.
In mijn droom denken we samen vanuit idealen die ons verbinden en waardoor kinderen, leerkrachten en ouders steeds weer gemotiveerd worden door ‘succesbeleving’; de energie die het ontstaan van OBS de 3hoek gevoed heeft.
Succes wordt niet ingekaderd in beperkende grenzen, maar versterkt door grensverleggende groei.
Dat is ook de energie die ik onze kinderen wil meegeven.
Plaats een reactie:
U moet ingelogged zijn om een reactie te plaatsen.
Over jou en mij...
Wie ben jij..?
Wie ben ik..?
Een andere kijk op Aspergers
Begrijpen wij elkaar?
maart 6th, 2010 at 16:04
Bij “Zorg voor iedereen” heb ik de volgende droom…
1. Er is een heldere en concrete visie.
Iedereen weet wat “Zorg” concreet betekent op school en iedereen weet wie dat is: “Iedereen”.
(Ook de CG-raad geeft hierover een mooie visie: Visie CG-raad)
Dat is wat ik voor onze kinderen wil!
Hoe ziet dat dan uit wordt gevraagd. In mijn ideaal-beeld zie ik dan het volgende:
2. Alle Basis voorwaarden voor een super leeromgeving zijn perfect ingevuld
Er ontstaat geen ‘ruis’ (communicatieproblemen, afstemmingsproblemen, verschillende werkwijzen en inzichten etc). Alle energie kan aan de kinderen besteed worden.
Er is een goede school- en klasse organisatie die de basis vormt van de driehoek ‘leerling – ouder – leerkracht’. Op deze basis staat een kwalitatief hoogwaardig schoolbreed onderwijs, met doorgaande leerlijnen etc.
3. Er is een optimale leeromgeving gevormd
Dat betekent dat voor elk kind op school, -ondanks dat elk kind anders is- een aantal voorwaarden ingevuld zijn die voor álle leerlingen goed zijn, (ook al hebben sommigen er meer ‘baat’ bij dan anderen); bv de aloude ‘Rust-Reinheid-Regelmaat’.
Er is een heldere dag- en weekstructuur die de leerlingen én leerkrachten rust geeft waardoor veel ‘ruimte’ overblijft om te leren.
Er is een goede planning waardoor er nauwelijks ad-hoc beslissingen genomen hoeven te worden; planningsruis (en de onrust daaruit) is tot een minimum beperkt.
Op deze basis van generieke middelen is een solide leeromgeving voor álle kinderen gebouwd, waarbinnen élk kind individueel optimaal aandacht gegeven kan worden.
Binnen een strakke klasse-organisatie;
1. Wordt snel duidelijk wat aandacht nodig heeft
2. Blijft ruimte/energie over om met bijzondere vragen om te gaan zodat elke leerling die op enig moment aan zijn grenzen komt op dat moment bijzondere aandacht kan krijgen.
4. In en rond school is sprake van een veilige leeromgeving, waar je jezelf mag zijn en mag leren van je fouten en die van anderen
Een gevoel van ‘veiligheid’ (beleefd door het kind – niet de projectie van de volwassene!) is volgens mij een basale voorwaarde om te kunnen leren.
In het ideaalbeeld voelt mijn kind zich veilig, het weet waar het aan toe is, en hoeft niet op zijn hoede te zijn voor onverachte dingen waar het niet mee om kan gaan. Daardoor blijft er ruimte om te leren.
Als er geperst wordt, krijgt het pestende kind net zoveel correctieve aandacht als het gepeste kind vanuit de visie dat gepest worden én pesten beide uitingsvormen zijn van zich onveilig voelen. De pester heeft net zoveel hulp nodig, waarmee beide kinderen geholpen worden.
Bij het scheppen van een veilige omgeving wordt in het ideaal beeld gekeken vanuit het kind omdat dat een heel andere beleving van ‘veilig en onveilig zal hebben. (Zelf lag ik dagen wakker van het idee dat de schooltandarts weer zou komen; weg leermotivatie!)
Kinderen die ‘anders’ zijn; of het nu rode haren, sproeten, of huidskleur is, anders in leertempo, of anders in het ervaren van de omgeving kunnen in deze omgeving zijn wie ze zijn en kunnen hier een juist zelfbeeld ontwikkelen.
5. Kijken vanuit het kind
Zorg voor Iedereen betekent dat elk kind heel speciaal is en de zorg verdient die het nodig heeft, gezien vanuit de ogen van het kind, met de kennis van de volwassene.
In de ideale omgeving zijn ouders en leerkrachten in staat zich in te leven in een dyslectisch kind, een hoogbegaafd kind, een onrustig kind, een kind waar thuis problemen zijn, een kind dat op de boerderij opgroeit, een kind uit een gezin waar thuis veel gelezen wordt en een kind dat thuis nauwelijks support krijgt…
Om dit leerproces te versnellen wordt regelmatig gebruik gemaakt van de kennis van anderen; ik heb mensen ontmoet, die ons graag in volwassen taal door de ogen van een kind laten kijken. Voor mij was het bijvoorbeeld een enorme eye-opener om van Max Haring (Petrus Dondersschool) te horen hoe de wereld voor een autistisch kind er uitziet. Jan Hendrickx, oprichter van het Leonardo-onderwijs kan dat fantastisch voor hoogbegaafde kinderen.
6. Er wordt gedacht en gehandeld vanuit idealen
Henry Ford wist het al in 1923: Whether you believe you can do a thing or not, you are right.
In mijn droom denken we samen vanuit idealen die ons verbinden en waardoor kinderen, leerkrachten en ouders steeds weer gemotiveerd worden door ‘succesbeleving’; de energie die het ontstaan van OBS de 3hoek gevoed heeft.
Succes wordt niet ingekaderd in beperkende grenzen, maar versterkt door grensverleggende groei.
Dat is ook de energie die ik onze kinderen wil meegeven.