Wat is het syndroom van Asperger (AS)?
door Ruth Groenendijk
Het is genoemd naar de Weense kinderarts Hans Asperger. Hij beschreef al 50 jaar geleden personen met een bepaald patroon van vaardigheden en gedrag. Men spreekt ook wel eens van een milde vorm van autisme.
Hoewel het ook bij meisjes voorkomt, gaat het toch vooral om jongens met een normale tot boven gemiddelde intelligentie.
De meest opvallende kenmerken zijn:
- het gebrek aan inlevingsvermogen
- grote moeite om vriendschapsrelatie te leggen en vast te houden
- volkomen opgaan in bepaalde interesses
- vaak wat onhandige motoriek
Mensen met AS zijn in het algemeen eerlijke en betrouwbare mensen die leven in onze wereld op hun eigen manier, ze kijken anders tegen de wereld op dan andere mensen. Zij vinden gewone mensen vreemd en raadselachtig.
- Waarom zeggen we zoveel wat we niet menen?
- Waarom hebben we al die sociale regels en signalen en hoe worden we daar wijs uit.
- Waarom zijn wij zo onlogisch vergeleken met iemand met AS.
Ze hebben grote moeite om gelaatsuitdrukkingen en lichaamstal te begrijpen en neigen ertoe alles letterlijk te nemen. Door hun vaak hoge intelligentie zijn ze zich zeer bewust van hun anders zijn, ze doen hun uiterste best om gewoon te zijn. Hoe voorspelbaarder en gestruktureerder de omgeving is, hoe veiliger ze zich voelen en hoe minder hun autisme opvalt. Herhaaldelijk falen kan hevige frustraties en angsten veroorzaken e.e.a. wordt mooi omschreven in het volgende gedicht van een jongen met AS:Ik ben het bangst voor mijzelf. Ik heb niet alles onder controle: het is een voortdurend gevecht, dat mijn krachten uitput. Ik ben altijd moe: ik slaap nooit genoeg. Er gebeurt van alles om me heen waar ik geen controle over heb. Ik doe dingen die me beangstigen. Als ik in de war ben, of boos of moe, dan gaat het mis, en neemt het lichaam het over. Je eigen leven als een leegte zien is eng. Het kost moeite om alles onder controle te houden en het niet zomaar te laten gaan. Ik ben bang voor wat ik voel. Emoties ondermijnen mijn controle en leiden ertoe dat ik de greep verlies. Als ik nadenk, dan denk ik soms: laat maar gaan, laat maar glippen. Het doet pijn om steeds maar te vechten. Ik wil alleen maar vrede en rust.